غلام محمد درد

توں شاه ایں درد دی ذندگی دا تیرے نال سلام دعا اے

 

تیرے باهج جو کملیا نہیں نبهدی تیری ہر جائز نا جائز روا اے

 

تیتھوں ودھ کے درد دابیلی کوئ نئیں لۓ بے شک قسم چوا اے

 

مینو صرف زمین تے تو د سداائیں آسمان تے پاک خدااے.

_____________

کہڑے پیچ تے "درد" دانا بنڑ باہندائیں__ تینوں تیریاں غلطیاں دساں..

 

غربت توں وکھرا کول وی کجھ نؤں__ مڑ آہنائیں ٹھاٹھ دا وساں..

 

کدوں آۓ جہڑے لوگ نبھیندے آھن__ سجناں دیاں بھکھاں تساں..

 

اس دور اچ سجن غریب دیاں__ بھلا کونڑ جھلیندائ کساں

_______

میـری کائ نئیـں تـک کسـے ہـور تـے پونـدی وسـدی کائنـات دی سہـوں اے

 

تیـرے نقشـے اجنـڑ پکائـی وتنـاں کسـے ہـک ملاقـات دی سہـوں اے

 

دینـھ رات جنـاب دی یـاد اچ نبھـدن ہـر دینـھ تـے رات دی سہـوں اے

 

تـوں ((درد)) غریـب دا سـب کـوج اے مینـوں تیـری ذات دی سہـوں اے

____________

میری چھِک انصاف دی ترّکڑی تے توئیں شخص نہ اجتائیں تولی ,,

تیری لج دے کانڑ تلیندی رہی میری زندگی کملی بھولی ,,

مینوں جیندیاں موت وِکھا چھوڑی مُونہہ آئی کائینات دی بولی ,,

جَیتھے بولی ”درؔد؎“ نہ اثر کرے اوہنوں کدنڑ مریندی اے گولی ,,

__________

کائ غرض ہونہے تاں قدمی ڈھہ کے چم لیندے پیر دی خاک او،،

۔

پچھے مڑ بد صفتیاں "درد" دیاں خود بنڑدے نیک تے پاک او،،

۔

تہانوں لگدا سدنڑ وی کفر تھؤں گھٹ نئیں ایڈے مکار چالاک او،،

۔

میرے کناں تے ہتھ تساں بندیاں توں بس بس تساں ڈھیر کجاک او،،

__________

تیرے نو یں نویں سجن ناراض نہ ھوون مینوں بیشک سجن بلا نہیں.

 

 جیویں لگدے آکھنی منیاں کر اعتراض کسے دا چا نہیں.

 

 میرے وس کجھ نہیں میں بہوں مجبور ھاں ایہو ول ول لفظ سنا نہیں.

 

  بے قیمت درد نوں ویندیاں کر اوہ قیمتی سجن کھڑا نہیں.

____________

چوکھے ڈھہہ نی تمغے وَسدیاں توں اساں اُجڑیاں نال ونجائی دے 

 

ساڈے ہاں تے نقش اِن مِٹ نئیں سگدے تیرے جملے بے تکیائی دے 

 

جداں شیشے وانگ دِسی گئے ہِن نظرئیے توئیں ہرجائی دے 

 

تائیں صبر دی قبر اِچ دفن چا کیتن اساں ”درؔد؎“ خیال رسائی دے

___________

گلاں کیتیاں سانگے ترٹدے نئیں هتهوں شکو ے دور هو ویندن،،،

 

زنگ ذهن توں لہندن نفرت دے چنگے بول مشہور هو ویندن،،،

 

بیلی پهٹن ناں "درد"حیاتی دے سار ے ختم سرور هو ویندن

 

بندے سجنڑ دے سٹیاں مردے نئیں مویاں وانگ ضرور هو ویندن

_________

بَناں ساوا ہاہ تاں لوگ کروڑاں میتھوں جند وَارن تے ڈَٹ گئے ,,

 

سجنڑاں دیاں بانہیں دے گھیراں وچ نِبھ چونڑ سواد دے جھَٹ گئے ,,

 

ہَٹے جدنڑ دِیہاڑے رفتہ رفتہ بیلی پچھلے پیریں ہَٹ گئے ,,

 

جنہاں ”درؔد؎“ حفاظت کرنی ہائی اُوہے لگدے مار کے سَٹ گئے ,,

__________

کل ڈیگر جہڑا پار اپڑیائ اس پُور دی دس تفصیل اے:

 

کیہڑے رنگ اچ لتھا ہاہ پرلی منڑ تے میرا ھس مُکھ سجنڑ شکیل اے:

 

خوش دیسدا ہاہ کے دل دے وچ کوئی پچھو دی ہاس دلیل اے:

 

اس بشر دی ھُسڑ تے اودر تُو ڈاڈھا (درد) غریب ذلیل اے    

__________

چنگے زندگی دی قربانی دے کے اؤچاں سنگت دا ناں کر ویندن 

 

ہوے اصل تے نقل اچ فرق نمایاں ایڈے فیصلے تاں کر ویندن 

 

جہڑے صرف مفاد دے لگدے ھوندن اؤکھے وقت تاں ناہ کر ویندن 

 

چنگے سجنڑ تاں درد مصیبتاں وچ سجنڑآں تے چھاں کر ویندن

______

جیویں فجر دوپہر تے پیشیں دیگر 

بلآخر ہوندی شام اے

 

انجے وانگ انسان دی سوچاں دا 

ویندا ھو تبدیل نظام اے

 

سانگے اوڑک درد مک ای ویندن 

ھو ویندن ختم سلام اے

 

بھلا کون کیسے نوں لکھ دیندا اے 

ساری زندگی دا اشٹام اے

______

بیڑی چھٹنڑ تو پہلے پُور دے پاسے میں سرسری نظر بھوائی ھائ:

 

ھسدی مخلوق اچ بہوں افسردہ ھک صورت نظری آئی ھائی:

 

اودی اکھ چوں لُڑدا کجل گواہ ہا اس پچھے کوئی سنگت کھڑائی ھائی:

 

اللہ جانڑدئے (درد)شریں وانگوں اودی شکل ودی مرحھائ ھائی...!!!

__________د

وران سفر میں نال اکھیں دے ھک ویکھیا (درد) سماع ھائی

 

ھک بشر دے پھل جئے چہرے نوں گئی فکر دی ویہڑ خزاں ھائی

 

روداد اودھی مجبویاں دی چہرے توں صاف ایاں ھائی

 

 اللہ جنڑدئے پتن دے ویندیاں توڑی اس بشر دی نظر پچھاں ھائی...!!

_________

نظماں

(زور ہا طوفان دا تے بے بہا برسات ہائ) 

 

راہ آہی جنگلات دا تے گھُپ انہیری رات ہائ.... 

زور ہائی طوفان دا تے بےبہا برسات ہائی... 

 

سنِے ویس اِچ کنمبدا ہویا میرے ویہڑے وڑ پیا..... 

مُدتاں بعدوں میرے گھر عید دا چن چڑھ پیا.... 

اتنی راضی اچنڑاں چیتی ہوئی رب دی ذات ہائی.... 

زور ہاہ طوفان دا تے بےبہا برسات ہائی.... 

 

ٹھَر گئیاں تسیاں نگاہواں سالاں دی سِک لہہ گئی.... 

ویدھیائی میری زباں بسم اللہ پڑھدی رِہ گئی.... 

اوہ کائی انمول شئے ہائی یا کائی سوغات ہائی.... 

زور ہاہ طوفان دا تے بےبہا برسات ہائی.... 

 

اوہ جُو آیا ہا میرے دُکھ کوں سکھاں وِچ ڈھال کے.... 

چھِک کے ککھ جھُگڑی وچوں میں اگ سِکائی بال کے.... 

اوہ بڑی کرماں تے بختاں بھاگاں والی رات ہائی..... 

زور ہاہ طوفان دا تے بےبہا برسات ہائی.... 

 

بعد وِچ اُس مہرباں دا شکریہ کیتم ادا..... 

نالے پُچھیئم کیویں اج یاد آیا ہیئی بےآسرا..... 

آکھیئس بس رب داؤں ہوونڑی ملاقات ہاہ..... 

زور ہاہ طوفان دا تے بےبہا برسات ہائی..... 

 

عرض کیتی مُحسنا احسان کوں دوہرا تاں سہی..... 

رب جُو گھلیائی سِکدیاں نوں رج کے اج گل لا تاں سہی.... 

رب گواہ اے رونڑقاں دی میرے گھر بارات ہائی..... 

زور ہاہ طوفان دا تے بےبہا برسات ہائی.... 

 

(درد) بس قسمت دی گل میں رِہ گیئم گھاٹے دے وچ..... 

پا بیٹھم بےہوشی وچ باہیں اپنڑیاں گاٹے دے وچ.... 

جاگ ہوئی تاں ہور کجھ ناہ خواب دی گل بات ہائی..... 

زور ہاہ طوفان دا تے بےبہا برسات ہائی....